Step by Step – พราวด์ SWEAT16!

หากเปรียบชีวิตของพราวด์ SWEAT16! หรือปัทมาริษา ปัดภัย เป็น ‘บันได’ จังหวะการก้าวขึ้นไปแต่ละขั้นของพราวด์ตอนนี้อาจดูยากและเหนื่อยเกินไปสำหรับน้องเล็กคนเกือบสุดของวงอยู่เสียหน่อย แต่เธอก็เชื่อว่านี่แหละคือบันไดขั้นสำคัญที่เธอต้องก้าวผ่านไปให้ได้


เริ่มต้นเป็น ‘พราวด์ SWEAT16!

  ตอนนั้นเราเห็นในทวิตเตอร์เปิดรับสมัครวงเกิร์ลกรุ๊ปไอดอล รู้สึกสนใจมาก พอสมัครแล้วก็ติด เพลงที่เลือกเข้าประกวดคือเพลง ‘คิดถึงนะ’ ของแพรว คณิตกุล ร้องได้ไม่ถึงท่อน เขาก็บอกว่าพอแล้ว เตรียมท่องจำมาตั้งหลายพันรอบกว่าจะจำได้ แล้วเขาก็บอกว่าคัต ตอนนั้นตกใจมาก ผ่านมาได้อย่างไรก็ไม่รู้ เขามีตัวเลือกให้ 3 แบบ เพลงไทย เพลงอังกฤษและเพลงญี่ปุ่น ตอนแรกเราว่าจะเลือกเพลงญี่ปุ่น แต่ด้วยระยะเวลาพราวด์เลยเลือกร้องเพลงไทย เพราะน่าจะง่ายกว่า


เห็นว่าพราวด์เคยไปเรียนที่สิงคโปร์อยู่ช่วงหนึ่งด้วย ชอบบรรยากาศการเรียนที่ไทยหรือสิงคโปร์มากกว่ากัน

 ที่ไทยจะเป็นการเรียนเน้นแบบหลักสูตร ครูช่วยสอนเด็กไปพร้อมๆ กัน ส่วนที่สิงคโปร์จะปล่อยให้เด็กไปทำตามความชอบของเขาเลย เราสามารถเลือกที่จะเดินไปเรียนเองในแต่ละคาบได้


ชอบวิชาอะไรมากที่สุด
  ชอบวิชาศิลปะค่ะ พราวด์ชอบวาดรูปมากเลย ใบหน้าคน ดวงตา ปาก หรือมือ สัดส่วนร่างกายของมนุษย์


กิจกรรมในวัยเด็ก

พราวด์ก็ชอบร้องเพลงและเต้นมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว แต่ไม่ค่อยได้จริงจังเท่าไหร่ พอเริ่มโตมาแม่ก็ให้ไปเรียนตามความชอบของเรา เวลามีงานที่โรงเรียนก็จะขออาสาไป ที่พราวด์เรียนพิเศษอยู่จะเป็นดนตรีแจ๊ซและเต้นบัลเลต์ ซึ่งตอนนี้เรียนบัลเลต์มา 7 ปีแล้วค่ะ ตอนไปเรียนเหนื่อยกว่าที่คิดไว้มาก คิดว่าเต้นสนุกๆ แต่พอไปเรียนรายละเอียดของแต่ละท่า มันมีเยอะมาก การพลิกมือ การทำตัวให้ตรงพร้อมแขม่วพุง ที่จริงตั้งใจไว้ว่าจะเรียนเอาวุฒิครูเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยมีเวลา


อีกหน่อยเราจะได้เห็นครูสอนบัลเลต์ชื่อพราวด์ใช่ไหม

  (หัวเราะ) ก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ พอโตขึ้นความชอบก็แตกต่างไปจากเดิม ตอนนี้ก็เริ่มชอบแนวดนตรีฮิปฮอปมากกว่า


นอกเหนือจากบัลเลต์ และการเป็นศิลปินแล้ว ความฝันอย่างอื่นของพราวด์คืออะไร

  น่าจะอยากทำงานเกี่ยวกับวงการบันเทิงนี่แหละค่ะ งานเบื้องหน้าก็ชอบ แต่สมมติวันหนึ่งเราอิ่มตัวกับงานเบื้องหน้าแล้ว ก็อยากจะมาทำเบื้องหลัง อยากลองทำหนังดูสักเรื่องค่ะ เป็นสตอรี่ที่เราคิดขึ้นมา อยากรู้ว่าคนอื่นจะชอบสิ่งที่คิดไหม เราก็ยังไม่แน่ใจ เพราะเป็นเรื่องของอนาคต


แล้ว SWEAT16! ล่ะ

  SWEAT16! เป็นก้าวสำคัญของชีวิตพราวด์ ถึงจะเหนื่อยแต่ก็สนุกมาก ถึงจะต้องซ้อมหนัก ปวดขาจนไม่มีแรงเดิน เราก็มีความสุข ที่ผ่านมาเราอยู่บนพื้นล่างมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เราเพิ่งอยู่กันบนบันไดขั้นแรก แล้วก็กำลังจะก้าวต่อในขั้นถัดไป บันไดขั้นแรกเป็นขั้นที่เหนื่อยที่สุด และเป็นฐานสำคัญที่จะต่อยอดหลายสิ่งหลายอย่างในอนาคต เป็นแค่จุดเริ่มต้นที่เราจะต้องไปไกลให้ได้มากกว่านี้ ถ้าก้าวขึ้นขั้นแรกได้แล้ว ขั้นที่สอง หรือขั้นที่สาม มันก็ไม่ยากแล้ว เหลือแค่ว่าเราจะก้าวขึ้นไปอีกไหมเท่านั้นเอง


อะไรคือแรงผลักดันสำคัญ

เราพยายามก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง อะไรที่ทำไม่ได้ เราก็อยากทำให้ แม่จะบอกเราไว้เสมอว่าให้คิดแบบ Positive Thinking เข้าไว้ ถ้าเราคิดว่าทำได้ เราก็ต้องทำได้ พยายามคิดแต่สิ่งดีๆ อย่าไปคิดในแง่ลบเยอะ คิดลบได้ แต่ให้ใส่ความคิดบวกเข้าไป แล้วทุกอย่างมันจะออกมาดี

 


พราวด์ตั้งเป้าหมายสูงสุดไว้ว่าอย่างไร

  ได้อยู่ในจุดที่ตัวเองพอใจ พราวด์ไม่ได้ตั้งสูงสุดหรอกว่าจะไปอยู่จุดไหน แต่ถ้าวันหนึ่งเราได้มีโอกาสไปอยู่ตรงไหน แล้วมีความสุขแล้วล่ะ จุดนั้นคือจุดที่ใช่ค่ะ

Tags :