Editor’s Talk – One Step at a Time

เพื่อนคนหนึ่งที่กำลังจะเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ หลายคนคงสงสัยว่าอายุปูนนี้แล้ว ยังจะไปเรียนต่อต่างประเทศอยู่หรือ ใจก็อยากจะใช้คำอธิบายที่สวยหรูว่าไม่มีใครแก่เกินเรียน แต่ในความเป็นจริงเพื่อนผู้เป็นผู้พิพากษาคนนั้นบอกว่า “ฉันแค่อยากลาไปเที่ยวน่ะแก แต่ถ้าลาไปเที่ยวจะไม่ได้เงินเดือน พอดีเห็นมีทุนเรียนฟรีปีนึง ไปเรียนฟรีแถมเงินเดือนก็ยังได้เหมือนเดิม ฉันก็เลยไป” 

เรา–ผมและผองเพื่อน (ซึ่งอยู่ในวัยที่หลายๆ คนแต่งงานมีลูกกันไปหมดแล้ว) ต่างยังคงครองสถานภาพโสดและยังหมั่นนัดหมายกันไปกินข้าว ไปนอนกองรวมกันห้องหนึ่งหลายๆ คนในรีสอร์ตต่างจังหวัดเหมือนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย 

ใจหนึ่งก็คิดว่าเอ๊ะ…หรือเราไม่ยอมโตกันสักที แต่จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เพราะหลายคนก็มีหน้าที่การงานความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงแตกต่างกันไป เพื่อนผู้ซึ่งลางานไปเรียนต่อก็เป็นถึงผู้พิพากษาหญิง หน้าตาสะสวย เธอยังโสดและยังไม่ลงหลักปักฐานง่ายๆ ไม่ใช่เพราะยังหาแฟนไม่ได้ แต่สำหรับเธอ ในชีวิตยังมีสิ่งอื่นๆ ที่น่าสนใจอยู่ เช่น การไปเรียนต่างประเทศในช่วงเวลานี้ ที่เธอได้เอ็นจอยกับชีวิตมากกว่าการขึ้นบัลลังก์ตัดสินคดีความ กลับบ้าน ไปออกกำลังกาย

สาวสวยประจำกลุ่มอีกคนหนึ่ง หลังจากการทำงานเป็นแอร์โฮสเตสมานาน เมื่อถึงทางแยกของสาขาอาชีพ เธอเลือกเดินตามความฝันและยังตั้งอยู่บน Career Path ที่น่าสนใจด้วยการไปเรียนต่อเป็นนักบิน นอกจากนี้ ยังมีคนที่เป็นอาจารย์ไปด้วย เรียนปริญญาเอกไปด้วย และวิ่งมาราธอนไปด้วย อีกคนเป็นครูสอนดำน้ำ ว่างจากดำน้ำก็หนีเที่ยวรอบโลกตามแต่ใจจะพาไป และทั้งหมดที่ว่ามา…ล้วนแล้วแต่โสด

ผมไม่ได้บอกว่าชีวิตโสดน่าอิจฉา เพราะในระหว่างที่คนยังโสดอย่างพวกเราเลือกจะใช้ชีวิตโสดในรูปแบบต่างๆ เราก็ยังกดไลก์เพื่อนซึ่งเป็นคุณพ่อลูกหนึ่งพาลูกไปแข่งจักรยาน เพื่อนอีกคนที่ไม่ร่อนการ์ด แต่นัดกินข้าวแล้วบอกกล่าวเงียบๆ ว่าเธอจะเข้าสู่ประตูวิวาห์รอบสอง โปรดจงทำตัวให้ว่างแล้วรีบไปตัดชุดเตรียมไว้ 

เช่นเดียวกันกับสาวหน้าเก๋ผู้ (เคย) มีทรงผมอันเป็นเอกลักษณ์บนปก HAMBURGER ฉบับนี้ ‘คลาวเดีย จักรพันธุ์’ เธอคือนักแสดงหญิงผู้มาในทรงผมหยิกลอนหลอดจนเป็นที่จดจำ มีผลงานการแสดงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ช่วง พ.ศ.2537 จนถึง พ.ศ.2543 จากนั้นก็หายไป แต่งงานแล้วหย่าร้าง ไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ และในตอนนี้เธอก็กลับมามีผลงานการแสดงให้เราเห็นติดๆ กันอีกครั้งหนึ่ง 

เธอจะกลับมาเป็นนักแสดงเช่นเดิมแล้วหรือ จริงๆ แล้วคลาวเดียทำอะไรอยู่ หรืออาจจะไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ เช่นเดียวกันกับความรักครั้งใหม่ที่บ่มเพาะมานานถึง 8 ปี โดยยังไม่มีวี่แววว่าจะเข้าสู่ประตูวิวาห์ หรือว่าเธอไม่คิดจะแต่งงานอีกครั้งแล้ว

  ฟังดูเหมือนสู่รู้เรื่องดารา…

  แต่ที่จริงไม่ว่าคลาวเดียหรือใคร เราล้วนมีเหตุปัจจัยที่จะทำหรือไม่ทำ เป็นหรือไม่เป็นอะไร—แตกต่างกัน ที่สำคัญยิ่งเติบโตมากขึ้นเท่าไร เรายิ่งได้เห็นรูปแบบและการเลือกที่หลากหลายมากขึ้นเท่านั้น ชีวิตไม่จำเป็นต้องมีแค่หนึ่งหรือสองแพตเทิร์นเท่านั้น เราไม่จำเป็นต้องเดินตามสเต็ปเดิมๆ จากหนึ่งไปสอง จะสี่ไปห้าแล้วค่อยกลับมาสองก็ยังได้ 

  ขอให้ตอบและยอมรับกับตัวเองให้ได้ก็พอว่าจะเดินจากหนึ่งไปสองเพราะอะไร หรือจะไปสี่แล้วค่อยกลับมาสองเพราะอะไร และหากมันพลาดตกอยู่ที่สองครึ่ง ก็จงเป็นสองครึ่งที่เราเข้าใจมัน


สันติชัย อาภรณ์ศรี

บรรณาธิการบริหาร